อึ่งอ่างตัวหนึ่งได้อาศัยอยู่ชายทุ่ง ชอบคิดว่าตัวเองร้องเพลงไพเราะคิดว่าตัวเองเท่ห์ หยิ่งผยองอยู่เสมอ ส่งเสียงดัอยู่มาวันหนึ่งเขาอยากร้องเพลงขึ้นมาตามเคยตะโกนร้องเพลงลั่นทุ่งแบบไม่หยุดหย่อนอย่างสนุกสนานอึ่งอ่าง..อึ่งอ่าในขณะที่สัตว์ตันอนฝันหวานอยู่ดีๆก็ต้องสดุ้ง สุดตัวนึกว่าฟ้าถล่มทลายเพราะเสียงเจ้าอึ่ง..ว๊าก..จ๊าก..เหวอ..อวอื่นๆกำลังพากันนอนหลับกลางวัน ครอกๆ..ฟี้....อึ้งอ๊าง..ง..ว๊าก..กงจนกระทั่งมีเจ้ากบตัวหนึ่งสุดจะทน จึงเข้าไปต่อว่า...เเทนที่เจ้าอึ่งจะสนใจ กลับพูดสวนลับไปว่า " อะ..อ้า..ข้ามีปาก มีเสียงไพเราะจะร้องซะอย่างใครจะทำไมจะบอกให้ที่ข้าร้องนะก็เพื่อให้ท้องของข้าพองใหญ่ "" เจ้านะทำอย่างข้าได้อ๊ะป่าว..ถ้าเจ้าแน่จริง ก็มาทำท้องให้พองใหญ่มาแข่งกับข้าสิใจถึงรึเปล่า..ฮ่า.ฮ่า..ฮ่า..เอิ๊ก"กบเขียวจึงตกลงทันที และอยากจะดัดนิสัยเจ้าอึ่งอ่าง จึงคิดอุบายขึ้นคิดได้ ดังนั้นกบเขียวจึงหาทางมะละกอมาหนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก เจ็ด แป็ด เก้า สิบ อันแล้วก็จิ้มยางมะละกอมากๆ แล้วเป่าทำให้ยางเป็นลูกโป่งใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น จนโตเท่ากับท้องอึ่งอ่างอึ่งผยองเห็นเข้าดังนั้น ก็ตะลึงและโมโหมาก " โอ๊ะ..โอ๋..เป็นไอึ่งผยองเห็นเข้าดังนั้น ก็ตะลึงและโมโหมาก " โอ๊ะ..โอ๋..เป็นไปไม่ได้ "ปไม่ได้ "คิดได้ ดังนั้นกบเขียวจึงหาทางมะละกอมาหนึ่งอันแล้วก็จิ้มยางมะละกอมากๆ แล้วเป่าทำให้ยางเป็นลูกโป่งใหญ่ขึ้น ใหญ่ขึ้น จนโตเท่ากับท้องอึ่งอ่างอึ่งผยองจึงยอมไม่ได้จึงส่งเสียงร้องดังลั่นเพื่อให้ท้องพองขึ้น..พองขึ้น..พองขึ้น..พองขึ้น..เรื่อยๆจน....ในที่สุด..ท้องก็ระเบิดแตกตาย...กบเขียวจึงรำพึงว่า" เฮ้อ...ผู้ที่ไม่รู้จักประมาณตน ก็เลยต้องพบกับความหายนะในที่สุด อย่างนี้ "
